دنیــــــای دل :

دنیــــــای دل :
****
گر ندانی منزل و ماُ وای دل *** گویمت عــرش معلی جای دل
گــر بیا بی کــاروان راه دل *** میرسی اخـر بــه خلـوتـگاه دل
دل کجا گنجد به پهنای جهان *** بس که نا پــیدا بود سینـای دل 
دل بود فرمانروای ملک تـن *** تن بود در خــدمتی شهنـای دل
مطرب عشق ار نوازد سازر ا*** تــا ثـــریــا میــــرســد اوای دل
گر ترا میل وصال دلبر است *** پاک دار اییـــنه ای سیـمـای دل
کعبه ای دل را زیارت کن دلا *** تا بگـردی واقف ی سـودای دل
وصف دل بسیار بشنیدم ولی *** خـود نگشتــم محــرم دنیــای دل
دل میان سیـنه ام گـم کـرده ام *** گـر نیـابـم وای بـر مـن وای دل
مرحمت کن ای طبیب مهربان*** تـا رسـد دردم بـه درمــانـگاه دل
ای مصور! رهنــوردی میکنم *** تا مگـر یابـم رهـی صحرای دل
نیک محمد مصور